Choć nazwa sugerowałaby, iż to schorzenie dotyczy tenisistów, jest to mylne, gdyż tylko niewielki procent z nich spotkało się z tą przypadłością. Schorzenie to powstaje podczas codziennego nadużywania mięśni prostujących nadgarstek w stronę grzbietową ręki co powoduje zapalenie ścięgien prostowników nadgarstka oraz zmiany degeneracyjne w strukturze kolagenowej . Z tą chorobą najczęściej spotykają się ludzie, którzy w swojej pracy wykonują powtarzalne ruchy, np. kucharki, nauczyciele, księgowi czy po prostu osoby pracujące dużo przy komputerze. Objawy jakie odczuwa pacjent, to nasilający się ból oraz odczuwanie ciepła w okolicy zmian chorobowych.
Jest to choroba przyczepu ścięgien prostowników nadgarstka (najczęściej mięśnia prostownika krótkiego promieniowego nadgarstka) do nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Jest jedną z najczęstszych nieurazowych przyczyn dolegliwości bólowych stawu łokciowego. W populacji ogólnej może wystąpić w każdej grupie wiekowej z częstością od 1% do 3%, chociaż najczęściej diagnozowana jest pomiędzy 30., a 50. rokiem życia.
Większość pacjentów zgłasza dolegliwości bólowe zlokalizowane po bocznej stronie stawu łokciowego, zwykle promieniujące wzdłuż mięśni prostowników do nadgarstka. Formowanie dłoni w pięść również może być bolesne. Występuje dodatkowo osłabienie siły chwytu. Ból jest zróżnicowany: od sporadycznego, o niewielkim nasileniu do ciągłego, ostrego. W badaniu klinicznym wywołuje go zwykle ruch oporowy prostowania palców, nadgarstka, nawracania przedramienia.
W przypadku zmian łagodnych, wystarczy terapia nieoperacyjna przy użyciu tzw. fali uderzeniowej, fal radiowych, terapia rezonansem magnetycznym czy też zastrzyki z osocza bogatopłytkowego.
W przypadkach, w których schorzenie jest szczególnie zaawansowane, niezbędna jest operacja.
Obecnie wykonuje się ją za pomocą :
zabiegu Hohman’a – odcięcie przyczepu mięśnia prostownika o 1cm od nadkłykcia kości ramiennej, lub
zabiegu Stucha – wycięcie w bloku przyczepu mięśni i okostnej powierzchownej warstwy istoty korowej.
Zabieg wykonywany jest w trybie chirurgii jednego dnia.
Niezbędna jest rehabilitacja. W początkowym okresie po zabiegu wykonywane są ćwiczenia mające przywrócić pełną ruchomość w stawie łokciowym, po kilku tygodniach dołączane są ćwiczenia wzmacniające mięśnie. Powrót do pracy możliwy jest zwykle po około 3 miesiącach od zabiegu. Ciężka praca fizyczna lub aktywność sportowa nie jest zalecana wcześniej niż po 4-6 miesiącach po operacji.
