Nerw łokciowy biegnie od splotu barkowego, aż po nadgarstek, gdzie rozdziela się na gałęzie unerwiające odpowiednie rejony w obrębie dłoni. Ze względu na długi przebieg nerwu, jego przewodnictwo może być zaburzone na różnych poziomach. W wyniku długotrwałych przeciążeń, bezpośrednich urazów lub innych patologii, dochodzi do uszkodzenia okolicznych tkanek, w efekcie ucisku lub drażnienia przebiegającego w rowku nerwu. W konsekwencji odczuwane są dolegliwości bólowe, zaburzenia neurologiczne i ograniczenie funkcji ręki. Objawy zazwyczaj narastają powoli. Początkowo odczuwane tylko w nocy a w kolejnym etapie objawiają się również bólem w ciągu dnia, uniemożliwiającym normalne funkcjonowanie.
Przyczyn tego zespołu może być wiele. Od wad wrodzonych stawu łokciowego, poprzez długotrwały ucisk na nerw, silne uderzenia w okolicy łokcia czy też urazy bezpośrednie stawu, po efekt wynikający z wielu chorób. Na zespół rowka nerwu łokciowego mogą mieć wpływ choroby układowe takie jak cukrzyca czy reumatoidalne zapalenie stawów ale także alkoholizm, zmiany hormonalne czy zakażenia bakteryjne i wirusowe.
Leczenie w przypadku zespołu kanału nerwu łokciowego w początkowym etapie jest zachowawcze. Stosuje się farmakoterapię oraz indywidualnie dobrana rehabilitację. W okresie ostrym, gdzie dolegliwości są mocno nasilone, należy odciążyć kończynę za pomocą ortezy, ograniczyć ruchy zginające w stawie łokciowym oraz zażywać leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Jeśli postępowanie zachowawcze nie przynosi określonych rezultatów lub ucisk spowodowany jest urazem mechanicznym, należy wdrożyć leczenie operacyjne. W przypadku gdy leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów, należy rozważyć leczenie operacyjne. Opiera się ono na chirurgicznym usunięciu przyczyny kompresji nerwu. Operacje wykonuje się metoda otwarta lub artroskopową. Polega ona na odbarczeniu uciśniętej struktury poprzez przecięcie pasm ścięgnistych, które zamykają bruzdę nerwu i poszerzeniu przestrzeni, w której przebiega nerw.